İnsan-Allah münasibətinin zəifləməsi və ya qırılması səbəbindəndir ki, Quran i Kərimdə ALLAHa yalvarmaq əmr edilmiş və ən pis şərtlərdə belə onun köməyinin axtarılması və umulması istənmişdir. Səsi zəiflədərək sözü yüksəltməktir dua. Kəlamdır, duyuş və hiss edişdir. Qüvvət və qüdrət qarşısında acizliyin sınanmasıdır. Bəzən isə Allahın adını xatırlamaq üçün yalvarışdır. Amma nə olursa olsun, göz yaşı qədər içtən və qar dənəsi kimi dümağdır dua. Dua,Allahın rəblik və ilahilik həqiqətinə köklü bir sığınmadır. Dua, insanin varlıq xarakterinin təbii bir parçasıdır. Dua edən insanın kainata yaydığı müsbət bir enerji vardır. İnsan sadə bir davranışdan uzaq olaraq duaya yönəlirsə, bu duadan əvvəl şüurlu və ya şüursuz olaraq həm zehni, həm də emosional olaraq diqqətini toplayır. Bu yönü dua edəcək olanın Allah qarşısındakı acizliyini idrakı tərəfindən isə doğrudur.Ancaq içtəki yoğunlaşma ilk olaraq hiss edilən mənəvi həzz olaraq yansımaya başladıqca yön dəyişdirir, artıq dua etmə davranışı olaraq əllərini göyə açan insanın həyəcanı artmışdır. İnsan mənlik bütünlüyü ilə dua edə bilsə özündə topladığı məna dünyasının söz və obrazlarını Allaha çatdırma məqsədinə yönəlir. İnsanın hər növ roldan uzaqlaşaraq etdiyi dualar yenə özünün ruhunu aydınlatacaq. Göydən yağan rəhmət yağışı, eyni zamanda özüylə birlikdə digər varlıqları da əhatə edəcəkdir. Allahın qalibiyyəti daimidir və hər yeri əhatə etməkdədir. "0 qüvvətlidir, qalibdir." Dua, ruhumuzun dərinliklərini və sərhədlərini keşf edebilməyimiz üçün böyük bir imkandır. Allah dualara razılıq edər Allah dua edən insanin gözlədiklərini qarşılayırsa bu vəziyyət əsla tesadüfən deyildir. Şübhə içərisində qalan, hətta Allahın sıxıntılarımızla maraqlanacağını düşünən insan isə, onun ilahi dəstəyinə qavuşmaqdan uzaq qalacaq. Duanın dəyəri də bu nöqtədə ortaya çıxır. Allaha qarşı borclarını yerinə yetirməyən insandan bunları edən insana qədər hər kəs əllərini açıb dua etməyə ehtiyac duyur.